I can see for piles

De stapel die ik al gedaan heb is net wat hoger dan de helft van de stapel die ik nog moet doen. En daarna kan ik aan de andere vijf stapels beginnen.

Footy

Wat een wedstrijd. Chelsea en Man U helemaal naar Moskou om een potje voetbal te spelen. Wat een voetbalavond voor Engeland. En dan waren de andere twee Engelse clubs, Arsenal en Liverpool, in de Champions League ook nog door Chelsea en Manchester uitgeschakeld; geen Engelse club is dit jaar door een buitenlandse uitgeschakeld, de kracht van de Premier League.

Sheffield had geen club in de finale. Toch was het erg druk in de pub waar ik de wedstrijd keek. Sheffield had zelfs geen club in de Premier League dit jaar. De dichtstbij spelende Premier League club was Derby County. Sommigen van jullie zijn via Derby naar Sheffield gekomen, een gehucht. Een soort Go Ahead Eagles dus. Derby degradeerde dan ook, na een fantastisch seizoen met maar liefst één overwinning, en een doelsaldo van -69. Toch heeft dit Derby County een groter budget dan Ajax of PSV. De kracht van de Premier League, geld.

De clubs uit Sheffield doen het dus niet zo best; Sheffield was afgelopen jaar een van de grootste Engelse steden zonder club in de Premier League. En volgend jaar weer, want Sheffield United en Sheffield Wednesday kwamen niet in de buurt van promotie uit de Championship (eerste divisie). Sheffield Wednesday koerste zelfs een groot deel van het jaar op verdere degradatie aan.

Toch heeft Sheffield een glorieuze voetbalgeschiedenis. De alleroudste voetbalclub ter wereld komt uit Sheffield: Sheffield FC, uit 1857. En, ook de op een na oudste voetbalclub, Hallam FC, komt uit Sheffield. Jaja. De snelle rekenaars hadden al gezien dat Sheffield FC vorig jaar haar 150-jarige jubileum vierde. Afgelopen najaar speelde Sheffield FC een feestwedstrijd tegen Internazionale; Pelé en Sepp Blatter waren erbij. Sheffield FC speelt normaal in een van de amateurdivisies. Het verloor dan ok van Inter, maar toch. Twee clubs hebben de 'FIFA order of merit', een soort voetbal-lintje, gekregen: Real Madrid en Sheffield FC.

Nu gaat het dus een stuk minder. Als ik volgend jaar toch een wedstrijd van Sheffield Wednesday wil gaan zien zal het tegen Preston North End of Plymouth Argyle zijn, niet Arsenal of Chelsea. Er speelt dan wel weer een Nederlander bij Sheffield Wednesday, Etienne Esajas, van Vitesse. Tsja. Nou ja, met de keuze van mijn blog-titel moet ik wel. En het zijn vast boeiende knollenveld-wedstrijden. Ik zal er volgend jaar verslag van doen.

--

PS - Een kleine correctie, of tenminste aanvulling: na bestudering van de atlas blijkt dat Manchester dichterbij Sheffield ligt dan Derby. Hemelsbreed dan. Want omdat het Peak District ertussen ligt duurt de treinreis (of autorit) naar Manchester bijna twee keer zo lang dan naar derby. Vandaar mijn verwarring.

Daarnaast, Sheffield ligt in Yorkshire. En Yorkshire had vorig jaar helemaal geen team in de Premier League. Ongelooflijk, met grote steden als Leeds, Bradford en Sheffield. Maar volgend jaar is er wel een Yorkshire team in de Premier League; Hull City is gepromoveerd. Hull, het stadje waar je met de ferry vanuit IJmuiden aankomt, vertegenwoordigt volgend jaar Yorkshire. De play-off werd gewonnen met één doelpunt verschil, een fantastische goal van Dean Windass, die met dat ene doelpunt 60.000.000 pond verdiende voor zijn club. Zoveel extra inkomsten betekent de Premier League. Een doelpunt dat bijna honderd miljoen euro waard is...

Bezoek

Zonder mijn werk zou het nooit bij me zijn opgekomen in Sheffield te gaan wonen. En als ik hier niet had gewoond had iedereen die hier tot nu toe op bezoek is geweest ook vast nooit voor een fijn weekend in Sheffield gekozen. Niet iedereen is dan ook altijd even enthousiast over de stad, net zoals ik. Maar toch, met het Peak District, het nachtleven in West Street, en plaatsjes zoals York, Leeds en Manchester in de buurt kan je je prima vermaken. Zoals afgelopen twee weekenden.
Zeker voor buitensporten is Sheffield ideaal. Je zal goed moeten zoeken naar een gebied om beter te klimmen, mountainbiken en wandelen op minder dan een uur vliegen van Amsterdam. Afgelopen weekend kwamen Nicolas en Floris langs, een paar dagen klimmen. Het aanbod routes is eindeloos, de klimgebieden prima bereikbaar, en op fantastische locaties. De Engelse klim-etiquette, waarbij je geen haken vast in de wand achterlaat, was even schrikken, net als de compleet leipe Engelse klimmers die solo of onverantwoord gezekerd omhoog gaan. Levensmoe.
We spraken meerdere Engelsen die vanwege het klimmen naar Sheffield zijn verhuisd. Toch maakt de stad er niet veel reclame mee. Het zou zich prima internationaal als outdoor sport stad kunnen promoten. Nu draagt het wel wat halfslachtig de slogan 'city of sports', maar dat slaat meer op de vele andere sportaccommodaties (atlethiekstadion, olympisch bad, etc.) die de stad heeft sinds het begin jaren 90 de universiade - olympische spelen voor studenten - organiseerde. Iets waarvan wij nog steeds via de gemeentebelasting de schulden afbetalen.
Het weekend ervoor was mijn zus op bezoek. Vrijdag en zaterdag was het hier toen nog niet zo mooi weer, dus gingen we naar Bradford, een industriestad die nog niet zoals Leeds en Sheffield is opgeknapt. Endeloos lelijk; we kwamen voor het nationale media-museum, en voor de goede curry-restaurants. Zaterdag gingen we naar York, waar ik ook nog niet was geweest, en door naar de kust naar Whitby. En zondag, in het zonnetje, een goed stuk wandelen rodn Edale in het Peak District. Want buiten in de bergen blijft hier toch het fijnst.

Ook wat leuke mogelijkheden met mijn nieuwe in Boston gekochte 50mm lens te oefenen. Hier wat foto's:

Margot op bezoek

Klimweekend Sheffield

To the Polls

Afgelopen week waren er in Nederland allerlei vrije dagen, maar hier niks. Geen Konigninnedag natuurlijk. Maar ook niet op donderdag. Hemelvaart als vrije dag is een Continentaal Europees iets, en zelfs daar als evenement op zich niet bepaald breed gevierd. In Engeland in elk geval geen vrije dag. Ook 1 mei, dag van de arbeid, is geen reden om het werk neer te leggen. Krakers en anarchisten in Londen houden wel wat demonstraties, maar om het hele land vrij te geven op iets socialistisch als de dag van de arbeid, daarvoor is Engeland toch te neo-liberaal, en als het dat eerder niet was had Thatcher het wel afgeschaft. De eerste dag van mei is wel traditioneel de dag waarop rond de 'maypole' folkloristisch gedanst wordt, maar dat is wat in onbruik, en bovendien nooit reden voor een vrije dag geweest.
En tenslotte was er nog een vierde potentiele reden voor een vrije dag, er waren in het hele land verkiezingen; in veel landen geven ze dan de bevolking vrij om te gaan stemmen. Maar in Engeland net zoals in de rest van Europa niet.
Het was wel voor mij een primeur - ik mocht stemmen in een ander land, een land waarvan ik geen staatsburger ben. Het waren lokale verkiezingen en daaraan mogen ook niet-UK EU-burgers meedoen. Een goede mogelijkheid om iets waaraan je bijna altijd alleen in je eigen land kan deelnemen te participerend internationaal te vergelijken.
Ik was weken vantevoren opgewonden, en wachtte elke dag kwispelend voor de brievenbus op campagnemateriaal en politieke propaganda. Maar dat kwam niet. Ook waren er nergens posters op straat, of reclamespotjes op TV. Ik had me speciaal verheugd op de persoonlijke campagnes die je hier hebt, waarbij je opgebeld wordt en partijleden aanbellen om je over te halen - liefst zo'n kleurrijk rosetje dragend. Maar nee, niets van dat alles.
Net zoals overal hebben de media vooral aandacht voor de nationale politiek, en zijn lokale verkiezingen een ondergeschoven kindje. Maar in mijn district gold dat extra, omdat de strijd al lang voor de verkiezingen beslist was. De gemeenteraad bestaat uit afgevaardigden van de wijken van de stad, de kiesdistricten. Mijn district, Crookes, wordt vooral bewoond door studenten, jonge professionals, en wat gepesnioneerde arbeiders. De eerste twee groepen stemmen vooral op de Liberal Democrats (een soort D66), zeker als Labour het nationaal niet zo goed doet, zoals nu met Gordon, die nog minder populair is dan Tony was. De Lib-Dems winnen dus altijd in Crookes, en niemadn steekt tijd en geld in campagnes hier, als die hard nodig zijn in andere districten waar de strijd meer gelijk op gaat. Vandaar.
Op verkiezingsdag, 1 mei, was het dan ook erg rustig bij het kieskantoor, de plaatselijke bowls baan. Het ging wat anders dan in Nederland - een zwart in plaats van een rood potloodje, ik hoefde me niet te legitimeren maar alleen mijn oproepkaart te tonen (ze zijn hier nog tegen ID-kaarten), en geen lijsten kandidaten maar 1 voor elk van de vier partijen die in Crookes meededen, maar wel een partijlogootje. En je zet een kruisje in plaats van het invullen van een vakje. Nou ja, erg spannend en anders was het niet. Niet wat ik me van dit voor mij persoonlijk historische moment had voorgesteld.
En op wie ik gestemd heb? Omdat toch al vast stond wie ging winnen maakte dat niet uit - geen reden om strategisch te stemmen. Uit Labour, de Lib Dems, Conservatives en Greens koos ik de laatste. Vooral omdat de kandidaat op de universiteit had gewerkt, en een 'enthousiast fietser' was volgens de biografie op internet.

Uitslag lokale verliezingen 2008 Crookes:
The Liberal Democrat Candidate: 2690
The Conservative Candidate: 1045
The Green Party Candidate: 698
The Labour Party Candidate: 651
Turnout: 37.81 %