Ooit wel eens om voedsel gebedeld? Ik wel, afgelopen zondag.
Het was tijd om weer eens een goed stuk te fietsen. Na een weekend storm en drukke weken voor de paasvakantie (mijn studenten hebben sinds deze week vakantie) drupte het zondag wel wat druilerig, maar een echt excuus was er niet. Dus ging ik op pad voor een mooie lange tocht door de bergen.
Naar Holmfirth en terug, tot aan de oude katoen-industriedorpen bij Huddersfield tussen de bergen. In totaal een rondje van 90 kilometer. En, voor het eerst een echte col, de Holme Moss (5 km, 8 % gem., 15 % max). Nou ja, een col, misschien nog geen Alpenpas, maar toch bijna een halve Alpe d'Huez. Dat was ongeveer het verste punt, en toen had ik er al een reeks heuveltjes, waarvan een lange klim met een stuk 25 % (1:4) erop zitten.
Maar, bovenop Holme Moss voeld ik me nog prima. In de afdaling ging ik niet meer dan 75 km/u, omdat ik moest remmen voor auto's. Er volgde een klim van 7 kilometer tegen de wind in, een brede N-weg, met om te benadrukken dat het er hard waaide een reeks dol draaiende windmolens op de top. En op die klim kreeg ik een enorme hongerklop. En ik moest nog 30 kilometer. En ik had geen geld meegenomen. Alleen een banaan. Maar die was al lang op.
Ik kwam bijna niet meer vooruit, moest afstappen en lopen op een flauw hellinkje van 100 meter in een dorp. Ik maakte al plannen om mijn mobiele telefoon die ik wel mee had te ruilen voor een Mars. En toen ik eindeloos traag vijfhonderd meter verder daadwerkelijk een pub tegenkwam, ging ik naar binnen met het plan mijn helm als onderpand te geven in ruil voor een chocoladereep. Ik stelde dat daadwerkelijk voor aan de verbrouwereerde uitbater (publican zoals ze zo mooi heten), met belofte volgend weekend m'n helm op te komen halen en betalen. Mijn lichaam was duidelijk al begonnen mijn hersencellen te verbranden op zoek naar energie. De publican bood me direct gratis een Aero reep aan. Met mijn helm kon hij niet veel. Ik ben hem eeuwig dankbaar. De chocola deed wonderen en enigszins harkend haalde ik de laatste 25 km naar Sheffield.
Om voedsel gebedeld? Nou ja, misschien niet helemaal. Maar voedselhulp ontvangen, dat wel.
Hier een bijgewerkt fietstochtjes-album. Vrolijk Pasen iedereen!
 |
| Fietstocht |
4 comments:
Mooi dom verhaal! ik neem behalve 4 boterhammen altijd mijn portemonnee mee. Je weet nooit. Maar wat een prachtige foto's!
Frans, zo'n gevoel komt me bekend voor. Hoe kan je als lichte pik nu niet aan genoeg eten denken? Een banaan op 90km? Je had minstens 3 Granny applepies moeten verorberen. Blijkbaar ben je al tijden niet onder de 72,5 geweest. Ik overigens ook al een tijdje niet meer...
O ja, 'comment' was van Caspar
Ik zal inderdaad niet snel mijn portemonnee meer vergeten.
Ik was eigenlijk helemaal niet van plan een rondje van 90 km te maken, maar het ging onderweg lekker, dus reed ik maar door. Vandaar die enkele banaan, en geen appels.
Wat wel een beetje zuur was was dat de belangrijkste reden naar Holme Moss te fietsen de afdaling was; recht overzichtelijk en steil; maar toen ik daar uiteindelijk was moest ik toen ik nog maar 75 ging remmen voor veel langzamere auto's... Volgende keer beter, op meer dan een banaan.
Post a Comment