Ik begeleid komend jaar negen afstudeerscripties, en een daarvan heb ik al moeten verbieden te doen wat hij van plan was vanwege ethische overwegingen. Niet mijn ethiek, maar die van de universiteit. Hij wilde onderzoek doen naar de sociale effecten van skate-parken als speelplaatsen voor tieners als potentiele hangjongeren, en daarvoor 16-jarige skaters en niet-skaters interviewen. Het was geen briljant voorstel, maar voor de student een geschikt project. Alleen, uuniversiteitsregels stellen dat studenten geen kinderen (dat wil zeggen onder de 18) mogen betrekken in hun onderzoek. En dat geldt ook voor 16-jarige skaters. Ouders zouden wel eens kunnen protesteren, en universiteitsbestuurders zijn als de dood voor negatieve publiciteit. 'Opdringeringe studenten vallen kinderen lastig', 'Mijn dochter werd gebruikt voor wetenschappelijk experiment'; ze zien de tabloid-koppen al voor zich. Nee, mijn student zal het met 18-jarige skaters moeten doen. Nu is daar misschien wat voor te zeggen, maar het sluit naadloos aan bij veel twijfelachtige angst over de kwetsbaarheid van kinderen.
Eerder schreef ik al over algemene health & safety paranoia hier. Maar een heel specifieke hysterie heerst er over pedofilie met bijbehorende bizarre stappen die mensen nodig achten om hun kinderen te beschermen. Zo was er eerder dit jaar ophef over een lagere school in Essex die op de webpage van de school op alle foto's van kinderen hun hoofden met 'smileys' had bedekt. Dat het hele punt van een schoolfoto is dat je je eigen gezicht en dat van je vriendjes erop kan herkennen was het hoofd van de school in haar ijver om de kinderen tegen 'internet-pedofielen' te beschermen ontgaan.
Je kan ter verklaring van die pedo-hysterie natuurlijk de echo's van een Victoriaanse sexuele moraal en puritanisme van stal halen, of juist een doorgeschieten van het relatief moderne onderscheid tussen kind en volwassene. Maar dan begeef je je op glad ijs en in de hoek van de Nederlandse 'pedo-partij'. Pedofilie is ernstig en verdient een nuchtere effectieve aanpak, geen paranoia waarbij achter elke boom in Engeland een pedofiel lijkt te schuilen. De tabloids, altijd in voor het opkloppen van massa-hysterie, zeker als het vaag iets met sex te maken heeft, zijn de grote schuldigen. Maar de autoriteiten die dit aangrijpen om zich via draconische maatregelen populair te maken net zo zeer. En zeker als alles geoorloofd lijkt in de strijd tegen iedereen die je maar van pedofilie kan verdenken wordt het ronduit eng. Zeker als zo ongeveer iedereen die buiten de mainstream van de maatschappij valt een doelwit wordt.
Zoals bijvoorbeeld deze week met een nieuw hoogtepunt in de stad Telford. De gemeenteraad daar heeft de lokale politie opgedragen iedereen die in zijn eentje een wandeling door het stadspark maakt te ondervragen en zo nodig te arresteren als ze geen goede reden hebben voor die solistische wandeling. In je uppie een wandeling maken is namelijk verdacht, en een eenzame wandelaar zou zo maar eens een enge pedofiel kunnen zijn. En dus werd bijvoorbeeld recent een anti-klimaatveranderings demonstrant die in een pinguinpak in het park pamfletten uitdeelde het park uitgezet, omdat zij alleen was en niet kon aantonen dat ze geen pedofiel was. Een woordvoerder van de gemeente verdedigde de maatregel en stelde dat ze het recht hebben mensen de vragen wat ze in het park doen om kinderen te beschermen. 'Otherwise it's a free-for-all where they can come and do what they want'. Free-for-all, een park dat vrij toegankelijk is voor iedereen? Stel je voor!
