Land zonder Wilders

Veel mensen hier die ik spreek hebben nog een idee van Nederland als tolerant, progressief, en cosmopolitisch land. Maar dat begint te veranderen. Nederland doet goed haar best zich in het buitenland te verkopen als nieuw baken van xenofobie, populisme, en racisme. En als bananenrepubliek waar allerlei malloten het zomaar tot kanshebber op het premiershcap kunnen schoppen.

De meeste mensen hadden hier uitgebreid meegekregen dat Geert Wilders het land niet in mocht, dat vantevoren te horen kreeg, en het daarna lekker toch probeerde. De meeste Britten die ik sprak waren het erover eens dat dat een slechte beslissing was. En zo ook eengezind de eindredactionele commentaren van de kranten. Maar aan de andere kant waren ze ook eensgezind in het in niet mis te verstane woorden afkeuren van Wilders zelf, schrokken er niet voor terug Fitna als een volslagen belachelijk amateuristisch stuk prutswerk te bestempelen, en Wilders als een gevaarlijke racist. Natuurlijk, het fascistische gras is altijd zwarter bij de buren, maar toch.
En de het bannen van Wilders was in elk geval wel consequent. Eerder waren al radicale moslim leiders geweigerd, en vlak na Wilders twee bekende Amerikaanse rabiate anti-homo activisten. Ook maakten zowel de meeste voorstanders als tegenstanders van de ban duidelijk dat iemand als Wilders die de verhoudingen tussen verschillende bevolkingsgroepen wel eens lekker op scherp zou zetten niet gewenst is. Groot-Brittannie is net zoals Nederland was een over het algemeen open en tolerant land, maar zonder de typisch Nederlandse drang om voortdurend maar taboes te blijven doorbreken, zelfs als dat overduidelijk destructief is. De minister van buitenlandse zaken gebruikte de metafoor dat het ook niet toegestaan is heel hard brand te roepen in een vol theater. En tenslotte is het ook een goede zaak dat de Britten het in Nederland veelgebruikte argument dat Wilders 'een gekozen parlementarier van een EU-land' is, en daarom binnengelaten zou moeten worden naast zich neer hebben gelegd. Een gekozen parlementarier zijn maakt je boodschap nog niet de moeite van het overwegen waard; abjecte ideeen zijn abjecte ideeen, of ze van een gekozen parlementarier komen of niet.
Maar uiteindelijk werkte het verbannen inderdaad averechts, zowel wat de aandacht voor Wilders en zijn film hier betrof, als zijn populariteit in Nederland, als het imago van Nederland in Europa. Maar ja, mocht je uiteindelijk toevlucht moeten zoeken, er is een nu een land zonder Wilders, en niet een zo ver weg. Welkom.