Hoe Frans in Sheffield aankomt, en binnen drie werkdagen een appartement vindt

Net aangekomen in Sheffield, en alles verloopt zo voorspoedig, dat kan vast niet blijven duren. Het wordt vast door ongelooflijke bloopers en rampen gevolgd. Het gaat allemaal zelfs zo voorspoedig dat ik nu al zo gesettled - en verbonden met het internet - ben dat ik met een blog kan beginnen. Kennelijk was mijn mangomaanden blog (zie link) goed bevallen. Ik kreeg in elk geval verzoeken om weer een blog te schrijven van trouwe lezers. Hoewel, dat kan natuurlijk ook uit beleefdheid zijn geweest. In dat geval, ik zal jullie niet vaker dan eenmaal per week vervelen, en wel op woensdag. Ik kan niet overzien of ik dat een jaar ga volhouden, maar een stukje per week op woensdag is nog te overzien. En het sluit goed aan bij de naam van een van de twee voetbalclubs van de stad, Sheffield Wednesday. Ik heb besloten supporter te zijn van Wednesday, niet United omdat: 1) hun stadion dichter bij mijn nieuwe appartement ligt; 2) ze de wat koddige en academisch verantwoorde bijnaam 'The Owls' hebben; 3) volgens wikipedia "Sheffield Wednesday are the only English League club with a day of the week in their name"; 4) ze nu al met nulle points allerlaatste van de Engelse eerste divisie staan, ze kunnen dus wel wat support gebruiken.
Woensdag dus. Maar ik kwam in Sheffield aan op zaterdag. Het weekend gebruikte ik om een telefoonnummer te regelen, te winkelen, potentiele huisbazen te benaderen en bij makelaars langs te gaan, en om een flinke fietstocht te maken. Ik had namelijk mijn Dawes al in het vliegtuig meegenomen, en het tochtje van dertig kilometer zondag westwaarts het Peak District in was meteen al erg pittig. Een lange geleidelijke klim van 9 kilometer met wind tegen, dan steil naar beneden en 2 kilometer steil weer omhoog, en een snelle afdaling terug de stad in; welkom in Sheffield.
Tot ik een eigen appartement heb verblijf ik in een Bed & Breakfast, vrij simpel, in een lommerijke wijk vlak buiten het centrum, en grenzend aan het wat minder nette London Road gebied. Daar heb je veel migranten, vooral Pakistanen, Chinezen en Polen, met elk hun eigen clubs, winkels en restaurants en daar haal ik elke dag Curry, Chinees of Fish & Chips. De foto's hierbij zijn van zijstraten van London Road.
Maar ik kan natuurlijk niet in een B&B blijven, en daarom was een van de eerste dingen die ik doen moest het regelen van een appartement. De huizenmarkt blijkt totaal anders te zijn dan in Amsterdam, er is meer aanbod dan vraag. De prijzen liggen redelijk vast, dus je hebt het echt voor het uitkiezen, in welke wijk je wilt wonen, hoeveel slaapkamers (ze meten niet in vierkante meters maar in aantallen slaapkamers), gedeelde keuken of niet, etc. Sommige erg aantrekkelijke huizen bleken al snel verhuurd te worden, maar ik heb een reeks bekeken, meteen een mooie doorsnee van het aanbod.
Ten eerste een appartement in een voormalige kerk, een 'listed building' (monument), in de wijk Crookes bovenop een heuvel met prachtige uitzichten over zowel stad als Peak district. Het was prima, compleet, gemeubileerd, hoewel niet heel modern, en met een wat donkere zolderachtige slaapkamer. In de wijk vooral huisjes gebouwd voor de 'welvarender arbeiders', naar het schijnt een populaire studentenwijk.
Als tweede bekeek ik een omgebouwde bestekfabriek (Sheffield's trademark, staal), ook een prachtig oud ' listed building', met twee beschikbare studio's. Dat viel wat tegen, het was gloednieuw, en modern gemeubileerd, maar een studio bleek toch echt slechts een kamer te zijn die tegelijkertijd woonkamer, keuken en slaapkamer is, met een slaapbank. Wel vlakbij het centrum gelegen, maar tussen andere voormalige staalproduktfabrieken, sommige omgebouwd tot yuppenlofts, andere nog in verval, toch niet echt een prettige wijk.
Vanochtend bekeek ik opnieuw een omgebouwde fabriek, aan het water met uitzicht op een watervalletje in de rivier. Nu wel een echt appartement met aparte woonkamer, slaapkamer, keuken en badkamer, en weer modern ingericht. Niks mis mee, maar wat duurder dan de andere appartementen, en met minder karakter. Ook wel weer dicht bij het centrum.
Tenslotte een twee slaapkamer appartement in een witte arbeiderswijk, waarschijnlijk niet zo prettig 's nachts. Recht tegenover het appartement een Tesco supermarkt, maar verder in de buurt alleen een Fish&Chips shop, kleine newsagent, en een bookmaker; wat heb je meer nodig, nietwaar? Het appartement was groot genoeg voor een hele familie, maar afgeleefd en met vaal bloemetjesbehang en bijpassende versleten meubels. Nee, bedankt.
Ik heb besloten het appartement in de omgebouwde kerk te nemen. Mijn grootste bedenking had ook te maken met een van de pluspunten; de uitzichten. Voor uitzichten heb je namelijk een heuvel nodig, en het gebouw ligt 100 meter hoger dan de universiteit. Dat is een serieus pittige klim elke avond. Maar, wel 's ochtends razendsnel naar werk. De andere appartementen lagen aan de rivier, 50 meter lager dan de universiteit. Tsja, je merkt het, we rekenen hier in Sheffield niet in vierkante meters maar in aantallen slaapkamers, en niet in afstand in kilometers maar in hoogtemeters. Maar ik heb dus voor de kerk op de berg gekozen, en zelfs met de kosten van regelmatige vervanging van remblokjes erbij valt dat financieel nog allemaal reuze mee.