On your bike

Fietsen in Engeland blijft apart. Het is niet dat niemand fietst, dagelijks van A naar B en weer terug, zeker niet. In tegenstelling tot landen als Frankrijk, Spanje en Italië zijn er best veel mensen die forensen op de fiets. Het rek bij de universiteit staat elke dag vol. Maar zoals bij ons ’s avonds naar de kroeg of naar de supermarkt met een lading zware tassen, nee dat niet. Niet dat je met die tassen hier de berg op zou komen trouwens.
En het is ook niet dat de infrastructuur ontbreekt. Fietsen is ‘groen’, en dat is in, dus heeft de universiteit een fietsplan, legt de gemeente overal stukjes fietspad aan, en stapt zelfs de leider van de Conservatieven regelmatig op de fiets, als er camera’s in de buurt zijn dan. Maar een doordacht geheel is het niet, als er geen ruimte is houdt het fietspad gewoon op, of eindigt zoals op de foto boven in een hek.
Engelse automobilisten zouden fietsers niet gewend zijn, het is gevaarlijk, zeggen mensen hier. Iedereen doet dan ook een reflecterend hesje aan en helm op in de stad. Onnodig volgens mij; automobilisten zijn fietsers zo weinig gewend dat ze met een enorme boog om je heen rijden; nog nooit zoveel ruimte gehad op de weg.
In perfect spiegelbeeld met Frankrijk, Spanje en Italië slaat de fiets als dagelijks vervoermiddel in England redelijk aan, maar wielrennen, dat is toch iets voor het Continent. Af en toe doen ze het best goed, met baanwielrennen bijvoorbeeld, maar het blijft curieus, zoiets als een Nederlander die plotseling uitblinkt in cricket of langlaufen. Bij de laatste Olympische Spelen won een Brit goud op de sprint bij het baanwielrennen, en hij zou direct erna naar de BBC-studio komen voor een interview. Reden voor de presentatoren om te grappen ‘Hij zal vast op de fiets komen.’ Haha. Hmmm.
Ikzelf vind fietsen in Sheffield fantastisch. Eindelijk woon ik ergens waar ik me kan vermaken met een eindeloze hoeveelheid bergjes. Natuurlijk de dagelijkse tocht van Crookes naar beneden (4 minuten) en ’s avonds weer terug omhoog (12 minuten). Maar elk weekend een tochtje met steeds weer nieuwe steeds verschrikkelijker klimmetjes. Binnen tien kilometer van mijn huisje telde ik op mijn topo-kaart 31 hellingen steiler dan 15 %. En dan tel ik de steile straten van Sheffield zelf nog niet mee. Elk weekend weer genieten. Zeker met mijn 15 kilo zware Dawes met halfdikke banden. Vanaf de heuvelrug waarop ik woon zijn er drie afrgrijselijk steile weggetjes naar beneden, of omhoog als ik terug kom van het Peak District (voor de fietsers, ik kan kiezen uit 900 meter 12 % gemiddeld, 800 meter 16 % gemiddeld, of 1 kilometer 14 % gemiddeld, alledrie met maximum tussen de 15 en 20 %). Waarom de wegen hier zo absurd steil zijn? Volgens mij omdat ze aan deze kant van het kanaal nooit de haarspeldbocht hebben uitgevonden. Echt, nergens een sierlijke zig-zag te zien. Veel te Frans, te feminien, al die krullen. Nee, wij gaan recht ertegenop.
In elk geval zijn al die klimmetjes, en mijn zware trekkingfiets, een goed excuus om af en toe uit te hijgen en een fotootje te nemen. Hieronder een serie van wat rondjes, alle vanwege mn knie nog onder de 30 kilometer. Dus deze landschappen alle te zien op max 15 kilometer van Sheffield. Ik zal het blijven aanvullen. PS. Picasa heeft zelfs een plattegrond-connectie, dus ik heb de locaties van de foto's op de kaart gezet.

Fietstochtjes vanuit Sheffield