To the Polls

Afgelopen week waren er in Nederland allerlei vrije dagen, maar hier niks. Geen Konigninnedag natuurlijk. Maar ook niet op donderdag. Hemelvaart als vrije dag is een Continentaal Europees iets, en zelfs daar als evenement op zich niet bepaald breed gevierd. In Engeland in elk geval geen vrije dag. Ook 1 mei, dag van de arbeid, is geen reden om het werk neer te leggen. Krakers en anarchisten in Londen houden wel wat demonstraties, maar om het hele land vrij te geven op iets socialistisch als de dag van de arbeid, daarvoor is Engeland toch te neo-liberaal, en als het dat eerder niet was had Thatcher het wel afgeschaft. De eerste dag van mei is wel traditioneel de dag waarop rond de 'maypole' folkloristisch gedanst wordt, maar dat is wat in onbruik, en bovendien nooit reden voor een vrije dag geweest.
En tenslotte was er nog een vierde potentiele reden voor een vrije dag, er waren in het hele land verkiezingen; in veel landen geven ze dan de bevolking vrij om te gaan stemmen. Maar in Engeland net zoals in de rest van Europa niet.
Het was wel voor mij een primeur - ik mocht stemmen in een ander land, een land waarvan ik geen staatsburger ben. Het waren lokale verkiezingen en daaraan mogen ook niet-UK EU-burgers meedoen. Een goede mogelijkheid om iets waaraan je bijna altijd alleen in je eigen land kan deelnemen te participerend internationaal te vergelijken.
Ik was weken vantevoren opgewonden, en wachtte elke dag kwispelend voor de brievenbus op campagnemateriaal en politieke propaganda. Maar dat kwam niet. Ook waren er nergens posters op straat, of reclamespotjes op TV. Ik had me speciaal verheugd op de persoonlijke campagnes die je hier hebt, waarbij je opgebeld wordt en partijleden aanbellen om je over te halen - liefst zo'n kleurrijk rosetje dragend. Maar nee, niets van dat alles.
Net zoals overal hebben de media vooral aandacht voor de nationale politiek, en zijn lokale verkiezingen een ondergeschoven kindje. Maar in mijn district gold dat extra, omdat de strijd al lang voor de verkiezingen beslist was. De gemeenteraad bestaat uit afgevaardigden van de wijken van de stad, de kiesdistricten. Mijn district, Crookes, wordt vooral bewoond door studenten, jonge professionals, en wat gepesnioneerde arbeiders. De eerste twee groepen stemmen vooral op de Liberal Democrats (een soort D66), zeker als Labour het nationaal niet zo goed doet, zoals nu met Gordon, die nog minder populair is dan Tony was. De Lib-Dems winnen dus altijd in Crookes, en niemadn steekt tijd en geld in campagnes hier, als die hard nodig zijn in andere districten waar de strijd meer gelijk op gaat. Vandaar.
Op verkiezingsdag, 1 mei, was het dan ook erg rustig bij het kieskantoor, de plaatselijke bowls baan. Het ging wat anders dan in Nederland - een zwart in plaats van een rood potloodje, ik hoefde me niet te legitimeren maar alleen mijn oproepkaart te tonen (ze zijn hier nog tegen ID-kaarten), en geen lijsten kandidaten maar 1 voor elk van de vier partijen die in Crookes meededen, maar wel een partijlogootje. En je zet een kruisje in plaats van het invullen van een vakje. Nou ja, erg spannend en anders was het niet. Niet wat ik me van dit voor mij persoonlijk historische moment had voorgesteld.
En op wie ik gestemd heb? Omdat toch al vast stond wie ging winnen maakte dat niet uit - geen reden om strategisch te stemmen. Uit Labour, de Lib Dems, Conservatives en Greens koos ik de laatste. Vooral omdat de kandidaat op de universiteit had gewerkt, en een 'enthousiast fietser' was volgens de biografie op internet.

Uitslag lokale verliezingen 2008 Crookes:
The Liberal Democrat Candidate: 2690
The Conservative Candidate: 1045
The Green Party Candidate: 698
The Labour Party Candidate: 651
Turnout: 37.81 %