Fietsclub?

Alweer wat laat oop de owensdag met een snel berichtje. En dat terwijl ik nu wel wat tijd heb om te schrijven. het kost sowieso nauwelijk tijd. Leest iemand het nog wel?

Ik heb ook alweer twee weken niet gefietst; vanwege storm, regen, en voetbal op tv, en ja, wat luiheid. Jammer, want het ging net best lekker. Ik was er, met nog een jaar hier, over aan het denken lid te worden van een wielerclub hier. Ik had zelfs een paar weken geleden geinformeerd bij een fietsinformatie-standje in het centrum. Daar werd me door een gezellige meneer met een snor verteld dat er twee fietsclubs waren; een die erg hard fietste, en een wat minder overdreven hard. Hij zelf raadde mij aan bij de minder overdreven serieuse club te gaan, daar zat hij zelf ook op. Maar ja, wat is overdreven?

De zaterdag daarop was ik een mooi rondje aan het maken, en ik had het gevoel dat het erg lekker ging. Het was erg zonnig, en er waren veel wielrenners in het Peak District. Op de laatste klim terug naar de laatste heuvelrug voor Sheffield werd ik echter met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik ging min of meer maximaal omhoog, maar werd keihard voorbij gefietst door een fietser die ogenschijnlijk op zijn gemak 5 km/u harder ging dan ik. Het was geen schande, hij had geschoren benen (ik besef dat dat wat vreemd kan klinken als je geen verstand hebt van wielrennen). Maar toch, onbereikbaar veel sneller. Nog geen kilometer verder ging ik zelf iemand hard voorbij, zelfs volledig buiten adem na te hebben geprobeerd de snelle fietser te volgen. En ja hoor, het was de gezellige man met de snor, die traag de berg op kroop, op een fiets met een achterdrager. Waren dit dan de twee exponenten van Sheffieldse fietsclubs? De een veel te traag en gezapig, de andere veels te serieus en snel? Wellicht. Maar ik weet het pas als ik het probeer; na de zomer maar eens een keer aankloppen bij de serieuze club, voor een proefrit, en een kaart meenemen voor als ik alleen de terugweg moet vinden...

Tot dan hier nog een paar fotos van rustige fietstochtjes de afgelopen anderhalve maand. Mooi zonnig? Dat komt dan omdat ik een mooiweerfietser ben, haha!

Fietstochtjes vanuit Sheffield

Dutchies

Vorige week schreef ik dat ik verslag zou doen van Nederland-Frankrijk bekijken in een Sheffieldse pub. Daar is het niet van gekomen. Veel beter, via bemiddeling van een collega kreeg ik een uitnodiging van een van de docenten Nederlands hier om bij haar thuis te komen kijken. De afdeling Nederlands hier is een van de beste van Engeland, samen met UCL in Londen, en ze scoren heel goed binnen de universiteit.
Van hen leerde ik ook dat de Nederlandse gemeenschap in Sheffield, als die al bestaat, zich inderdaad toch vooral tot de universiteit beperkt. En, dat die afdeling Nederlands dit jaar een jubileum viert (ben even vergeten welk), met allerlei evenementen.
En dus kon ik afgelopen week, samen met twee Nederlandse uitwisselingsstudenten, in passende oranje atmosfeer de wedstrijd kijken. Inclusief wuppies en Tom Egbers! Dat was heel erg gezellig, en een contrast met de wedstrijd tegen Roemenie. Die bekeek ik wel in mijn stamkroeg, The Ball, en daar was weinig aan. Op een normale dinsdagavond waren er wel een paar mensen, en een enkeling die geinteresseerd naar de wedstrijd keek, maar een echte feeststemming, nou nee. En dit was de pub die afgelopen najaar uitpuilde toen Engeland het rugby WK speelde. Een groot contrast ook met de berichten uit Londen, toch een stuk nternationaler. En, er wordt heus wel gekeken; volgens de Independent keken in het VK 7,5 miljoen mensen naar Frankrijk-Italie, en tegelijkertijd nog bijna 1 miljoen naar Nederland-Roemenie (op BBC3). Toch niet slecht voor een toernooi waar Engeland niet aan mee doet. En meer en meer collega's raken in de ban van de spannende wedstrijden, met complimenten voor Nederland. Maar in een lokale kroeg een feestje bouwen, nee dat toch niet.

Oranjegevoel

In veel opzichten heeft naar Sheffield migreren gevoeld als verhuizen naar Groningen of Maastricht. Ik was vaak genoeg in Engeland geweest, had al in Londen gewoond; geen aanpassingsprobelemen dus. Natuurlijk waren er wel een paar dingen anders, maar in Groningen en Maastricht is alles ook net wat anders dan in Amsterdam, niet?

Maar, ik merk nu dat er wel degelijk verschil is: Het Oranje-gevoel wordt door de gemiddelde Sheffielder toch anders beleefd dan door de gemiddelde Groninger of Maastrichtenaar. Geen oranje overal natuurlijk, maar ook geen wit en rood. Engeland doet niet mee, en Euro 2008 leeft hier ongeveer net zo als Elvis. Collega's hebben nauwelijks een idee dat het aan de gang is, geen enkele winkel heeft plotseling iets met voetbal in de etalage, en in de kranten komen berichten over het EK na transfergeruchten voor de Premier League. Om eerlijk te zijn, de BBC doet wel zijn best, met veel mooie gadgets op de website, en de berichtgeving is nu noodgedwongen neutraal en beter dan ooit. Maar in pubs worden de wedstrijden wel uitgezonde, maar bekeken door een verveelde man en een paardenkop.

En voor het eerst mis ik nu dan toch echt iets Nederlands, en wie had dat gedacht: de oranje opblaasklomp, en alles wat daarbij hoort. Ik mis de collectieve spanning, het met vrienden voor de TV zitten met een biertje wetend dat de buren hetzelfde doen, en hun buren, en hun buren, etc. Ik heb wel veel wedstrijden gezien, maar thuis, tijdens de afwas, met een half oog.

Maar juist Nederland-Italie heb ik gemist. Ik was uitgenodigd voor een dinertje bij de hoogleraar waar ik veel mee samenwerk, metd aarvoor een borrel met de studenten waar we mee naar Berlijn zijn geweest. Dat was allemaal heel leuk, maar ik miste wel Nederland-Italie. Er was dan ook geen echte reden daarmee rekening te houden. Maar vrijdag heb ik vrijgehouden voor Nederland-Frankrijk. Ik ga kijken in de pub. Nu alleen hier nog ergens een oranje opblaasklomp vinden....

Academische vrijheid

De academische wereld in Engeland is in rep en roer. Nou, een beetje dan. In Nottingham wel in elk geval. Twee weken geleden werden een PhD-student en administratief medewerker van de Universiteit van Nottingham gearresteerd. De student had een Al-Kaida trainingshandleiding gedownload, en de administratief medewerker had die voor hem uitgeprint. Ze werden zes dagen vastgehouden, en de administratief medewerker staat op het punt gedeporteerd te worden.
De handleiding was, nota bene, gedownload van een website van de Amerikaanse overheid, en bovendien op Amazon te koop. De PhD student schrijft een proefschrift over terrorisme.
Nou wil het geval dat de medewerker een Algerijn is, en de student een Britse moslim uit Nottingham. Als je gelooft dat alle Algerijnen en 'Britse moslims uit Nottingham' potentiele terroristen zijn is er weinig mis met de arrestatie, of met het deporteren op vage, niet nader uitgelegde, onregelmatigheden met een visum. Visa blijken voor meerdere uitleggen vatbaar, en geven autoriteiten enorme macht en speelruimte, zoals Manuel, UvA-AIO collega laatst aan de Amerikaanse grens in Toronto meemaakte.
Nu kunnen we als toeschouwers natuurlijk niet volledig uitsluiten dat de Algerijn en de Britse moslim niet alleen assistent-in-opleiding, maar ook terrorist in opleiding waren. Maar het is niet waarschijnlijk, vooral niet omdat ze zo knullig op basis van toevalligheden en paranoia gearresteerd waren, zonder verder bewijs. Een medewerker zag de handleiding bij de printer, waarschuwde de politie, en dat was alles.
Nu is er dus nogal wat ophef in de Britse academische wereld, vooral in Nottingham, en terecht. Collega's daar zijn vooral kwaad op het universiteitsbestuur, dat in plaats van haar medewerker en student te steunen, de 'verwijdering' hielp en verdedigde. Een duidelijke kloof tussen universiteitsmanagers bang voor negatieve publiciteit, en de wetenschappelijke staf die academische vrijheid verdedigde.
Natuurlijk brengt academische vrijheid ook verantwoordleijkheid met zich mee. Het betekent dat wij als academici moeten inschatten of datgene dat wij doen of begeleiden verantwoord is of niet. Nou zijn daar allerlei regels voor, maar in sommige gevallen moet je zelf beslissingen nemen. In dit geval in Nottingham hebben de begeleiders duidelijk gemaakt dat het gebruikte materiaal onderdeel was van het onderzoek. En dan moet de politie en zeker het universiteitsbestuur de handen thuis houden. Zeker als dat materiaal gewoon op Amazon te bestellen is.
Volgende week weer een blog-stukje, als ik niet voordien naar Amsterdam gedeporteerd wordt dan.