Dze Germans

Er is de laatste weken hier veel aandacht in het nieuws voor de seksuele escapades van Max Mosley, de Engelse voorzitter van de Internationale Autosport Federatie. De zondagseditie van The Sun, The News of the World, onthulde maanden gelden dat Max SM-feestjes had met dominatrix-prostituees waarbij ze Nazi-tje speelden. Wekenlang nieuws natuurlijk: Max opstappen als voorzitter van de FIA, mag toch blijven, blijkt dat de SM-feesten helemaal geen 'Nazi-thema' hadden, hoofdredacteur van News of the World aangeklaagd voor smaad. Dubbel smullen voor het publiek: buitenissige seksuele onhullingen van een bekendhe Engelsman (of toch in elk geval iemand die door de onthullingen echt bekend is geworden), en de top van een tabloid die door het stof moet.
En over dt alles een ziekelijk sausje van stereotypering van Duitsers. Hier schijnt niemand het echt raar te vinden, maar kennelijk is de kennis van de gemiddelde Brit over Duitsland nog altijd op 'Allo Allo'-niveau. Max Mosley zei dat zijn orgieen helemaal niks met Nazi's te maken hadden, maar dat hij de dominatrix-prostiuees wel vroeg zich in legeruniform te kleden en Duits te praten, 'omdat dat hem toepasselijk leek voor de bevelen en het militaristische' van de spelletjes. En de hoofdredacteur van The News of the World verdedigde zich vandaag door te stellen dat de militaire uniforms en het gebruik van Duits 'redelijkerwijs geinterpreteerd kon worden als een Nazi-rollenspel'. Hij voegde eraan toe, wellicht overbodig, dat de redactie zich ook maar baseerde op niet meer dan 'algemene historische kennis' - 'Allo Allo' dus.
Saillant detail bij dit alles is dat Max Mosley de zoon is van Oswald Mosley, de leider van de Britse fascisten in de jaren dertig; zeg maar de Britse Anton Mussert. Dezelfde Oswald Mosley die na de oorlog doodleuk in alle vrijheid een rascistische anti-immigratie partij kon oprichten. Dan verliep het Mussert toch heel anders af. En daar zit hem het vershcil, een volledig andere beleving van de oorlog, en daardoor een andere appreciatie van het nazisme, en ook van de dilemmas van de naoorlogse generaties in Duitsland.
In onze excursie naar Berlijn was voormalig Joods Berlijn en de herdenking van de holocaust en bijbehorende monumenten een thema. En ik merkte dat verschil in beleving met zowel Engelse studenten als collega's duidelijk. Studenten krijgen op school genoeg les over de holocaust, maar hun persoonlijke contacten met oorlogservaringen, van hun grootouders en overgrootouders, was er een van soldaten en vechten, niet van bezetting, onderduiken, en concentratiekampen. Tsja, en dan krijg je een land waar nazi-uniforms in de feestwinkel (zie prins Harry) en Duits in SM-spellen thuishoren.