Birmingham

Na Boston, Berlijn, en Barcelona voegde ik afgelopen zaterdag een nieuwe stad aan mijn lijstje van dit jaar bezochte miljoenensteden die met een 'B' beginnen. Birmingham is waar mijn zus haar PhD doet, en het was tijd haar op te zoeken. Nou was ik al eerder kort, een halve dag, in Birmingham geweest, en dit bezoek veranderde mijn mening over die stad als de lelijkste stad ter wereld niet echt. Waar Sheffield een vrij nondescript, provinciaal aandoend centrum heeft met urban sprawl de ene kant op en industrie de andere kant op, gelegen in prachtige natuur, hebben in Birmingham de planologen aan het roer van stadsvernieuwing de laatste 50 jaar actief geprobeerd de stad lelijker te maken. Zo lijkt het in elk geval. Uit de architectonische modes uit elk decennium van de afgelopen halve eeuw is het meest afstotelijke voorbeeld in Birmingham terecht gekomen. En dat alles dwars door elkaar, doorkruist door fly-overs, snelwegen, en tunnels. Frouke deed haar best de leukste plekjes te laten zien, en de tot pub omgebouwde bank, de wandelroute langs de kanalen, en het gentrify-ende Jewellery Quarter waren best aardig, maar mooi? Nee. Zij zelf woont in een fijn huisje, met fijne huisgenoten, in een fijne wijk. Maar dat doet toch al erg suburbaan aan.
De stad zelf blijft lelijk. Z0 ver, zo slecht. Maar, Birmingham heeft iets, dat bijvoorbeeld Sheffield niet heeft: een echt gevoel van stedelijkheid. Birmingham is ontegenzeggelijk een grote stad, met de diversiteit, problemen, en hardheid die een grote stad ook interessant maken. Birmingham is in elk geval een stuk internationaler dan Sheffield. We aten in een Maleisisch restaurant in Chinatown, met een aantal straten waar het straatbeeld, de mensen, en de winkels daadwerkelijk Chinees waren. Het restaurant had vooral Chineze klanten, een menukaart in Chineze karakters en een onbegrijpelijke Engelse vertaling. Als bleekscheten kregen we geen stokjes maar bestek, ieder twee stuks - samen een vork en drie lepels; bestek is bestek, nietwaar? We liepen door een grote markthal met slagers, met allerlei exotische stukken vlees, waar rond de balies grote groepen mensen stonden te wachten tot de prijs van een kilo lam vlak voor het sluiten op zaterdmiddag om 5 uur zakte, en de laatste stukken schaap per opbod verkocht werden. En we ontdekten een terrein met ruimtes voor kunstenaars en meer experimenteel creatieve ondernemers. Birmingham mag dan niet mooi zijn, zelfs uitgesproken lelijk, maar het is wel een stad waar je het idee krijgt dat er allerlei onverwachte plekjes te ontdekken zijn. Ik kom er graag nog een keer terug om meer te ontdekken.
PS. Vraag aan de lezers, wie heeft alternatieve nominaties voor de lelijkste stad ter wereld (zelf bezocht)?

Birmingham