Happy Diwali!

De stad Leicester - midden tussen Sheffield en Londen, en 50 kilometer oost van Birmingham - wordt, naar verwachting van demografen, over een jaar of twee, de eerste stad in Europa waar minder dan de helft van de inwoners blank is. Leicester heeft vooral, met Southall in West-London, de bekendste concentratie Indiers in Engeland, een kleine 80.000 in een stad zo groot als Utrecht. Maar gisteravond was zeker minder dan de helft van de mensen in Leicester niet-blank. Het was namelijk Diwali, en Leicester heeft de grootste Diwali viering ter wereld buiten India, en Indiers uit heel Engeland komen op de dag van nieuwemaan in de maand Kartika naar Leicester. En zo ook mijn zus, vanuit Birmingham, en ik, vanuit Sheffield.
Diwali, het lichtjesfeest, is het grootste feest van het jaar voor Hindus, zoals elk goed religieus feest verbonden met goed en kwaad, en gebruik makend van veel lichtjes en vuurwerk om het kwaad weg te jagen. En om een leuk feestje te bouwen.
Elk jaar wordt op de avond van Diwali een anderhalve kilometer lange weg (met sowieso vrijwel alleen maar Indiase winkels en restaurants) afgesloten, en versierd met lichtjes. Maar ik moet zeggen dat het als georganiseerd festival eigenlijk niet zo hoge ogen gooit. Er zijn ongelooflijk veel mensen op straat, maar op zich is er niet veel georganiseerd en weinig te 'doen' of the 'zien'. Er was een klein podium op een groot veld waar de lokale jeugd hun dans-moves zoals in bollywood-films kon laten zien, en er paradeerden wat steltlopers, trommelaars, en meer dansgroepen door de straat. Maar verder leek het vooral veel op de Italiaanse 'passeggiata', de avondwandeling waar iedereen de straat op gaat om oude bekenden te ontmoeten, te kletsen, te flirten, en je beste kleren te showen. En, om hapjes te eten, in dit geval bhajies, samosas, bondas, laddus, vadas, dharwad pedas, burfies en lassies van de lokale bakkers/snackbars. En natuurlijk eindigde het met een groot en vrij indrukwekkend vuurwerk.

Leicester Diwali