Missie

Soms maak je iets onverwachts mee. Afgelopen zaterdag hielp ik een bekende bij het wekelijks uitdelen van soep, koffie en boterhammen aan daklozen in het centrum van Sheffield. Er had iemand afgezegd, dus ik kon invallen. Een aparte ervaring, warme soep uitdelen aan hongerige en koude daklozen terwijl een straat verder half Sheffield aan het stappen was op zaterdagavond. Maar dankbaar werk. De soep-uitdelers waar ik meehielp waren van een kerk, maar een vrijzinnige; geen bekering in ruil voor soep dus (zoals soms wel het geval is: eten in ruil voor zieltjes, of op z'n Amerikaans, 'will pray for food') - anders had ik ook niet mee gedaan.
Des te verbazingwekkender dat halverwege een soep etende bebaarde dakloze mij aansprak of ik wel Christen was. En zo nee, dat ik nog gered kon worden voor het te laat was. Jezus zou mijn redder zijn, zoals het de zijne was geweest. Hij was volledig van het juiste pad geweest, had gedronken, gespoten en gestolen, maar sinds Jezus in zijn leven was was alles goed. OK, hij zag er nog steeds wat haveloos uit, maar dat zou ook allemaal goed komen. En hij gaf me een paar wervende foldertjes mee, om vervolgens de andere soepuitdelers te bewerken, die naar zijn mening duidelijk niet Christen genoeg waren. Dus de kerk-soepuitdeel-organisatie werd bekeerd door de dakloze. Nu ja, voor niets gaat de zon op.