Het zijn me wel de weken van de 'extreme weather events'. Zo noemen ze de sneeuwval van de afgelopen dagen hier. Anderhalve week geleden maakte ik in Barcelona al een cycloon met de zwaarste strom daar in decennia mee. En afgelopen dagen een van de dikste pakken sneeuw in Engeland in lange tijd. Zondag begon het voorzichtig te sneeuwen, maandag veel harder, en pas gisteren hield het weer op. Er lag hier in Sheffield gisterochtend een pak van een foot, 30 centimeter. En er ligt nog steeds sneeuw, en nieuwe sneeuwval voorspeld voor komende dagen.
Dat gebeurt hier niet zo vaak, en zeker niet in Londen, dat nu ook de volle laag kreeg. Alles lag dus meteen plat, de meeste scholen werden gesloten, mensen gingen niet naar hun werk, normaal drukke wegen waren doodstil, en op de universiteit was het uitgestorven. Behalve selecte groepjes studenten; het is namelijk tentamenperiode, en die gaan gewoon door. Maar genoeg gelegenheid voor sneeuwpret, en het was lang geleden dat ik een echt sneeuwgevecht gehouden heb, en sneeuwpopjes gemaakt heb.
De eerste sneeuwval maakten we afgelopen weekend vollop mee, midden in de natuur, tijdens een middagwandeling in het Peak District, onderweg terug van Manchester naar Sheffield. Eind januari (eigenlijk 25 januari, maar dat is rekbaar) is voor Schotten de tjid voor het organiseren van een 'Burns night' en 'Burns supper'. Claire, de vriendin van oud-collega Rupert, bij wie ik vorige zomer al op bezoek was en afgelopen herfst mee naar een concert in Leeds ging, is Schots. En zij hadden Jane en mij, en een boel andere Manchester-vrienden, uitgenodigd voor hun Burns supper.
Robert Burns is de 18e-eeuwse nationale dichter van Schotland, en de Burns night die elk jaar door Schotten wordt gevierd is een traditioneel gebeuren, vol mieterse onderdelen als het 'piping in the guests', 'the entrance of the haggis' (begeleid door doedelzakspelers), 'the address of the haggis' , 'the toast to the lassies', en in antwoord van de 'lassies' een 'toast to the laddies'. En een heleboel Burns gedichten. Jolly good fun.
Claire en Rupert's Burns supper was niet zo traditioneel, maar wel met haggis, grote hoeveelheden whisky, en we hadden allemaal een gedicht voorbereid. Veel lol, een fijne gezellig avond. maar ja, met whisky, schaapsingewanden, en gedichten kan dat natuurlijk niet mis; zorg dus dat je Schotten kent, vooral eind januari.
2 comments:
Ze maken er wat van, die Schotten!
Dat zouden wij Friezen ook eens moeten doen ter ere van Gysbert Japicx, de 17e-eeuwse geleerde dichter. En dan de Beerenburg rijkelijk laten vloeien.
Wat zijn Nederlanders toch een prozaïsch volkje; dichters worden hier niet in ere gehouden, helaas.
ik zie opeens ene Jane opduiken in de blog. was die al aan de lezers geïntroduceerd? ;-}
Post a Comment