Toen ik 18 was ging ik na mijn eindexamen voor een gap-month (toen hadden we nog geen gap-year en was een maand al heel wat, zo lang geleden is het) naar de Provence in Frankrijk. Een van de dingen die me ervan tussen het eten en wijn drinken is bijgebleven was een Fransman van mijn leeftij uit Grenoble die me vertelde nog nooit in Parijs te zijn geweest. Ik geloofde het nauwelijks, iedereen die ik kende in Nederland was in Parijs geweest, vanuit een ander land. Maar dit weekend las ik in The Observer dat meer dan 7 miljoen Engelsen uit het noorden van het land nog nooit naar het zuiden zijn geweest en vice versa. Maar ondertussen houden ze wel vast aan reeksen stereotypen over elkaar.
Wat de beleving, vooroordelen, onbekendheid en afkeer tussen The North en The South betreft kan je bijna spreken van twee verschillende landen. En dan gaat het nog maar om het noorden en zuiden van Engeland, zelf ook nog niet eens een onafhankelijke staat. Scotland, Wales en Ierland zijn écht volledig andere landen. En Europa? Een exotisch verweggistan. Volgens hetzelfde onderzoek uit The Observer geeft driekwart van de Engelsen toe de mede-Engelsen uit het andere deel van het land (noord danwel zuid) te discrimineren en bekende stereotyperingen te gebruiken. Noorderlingen zijn dronken ongeletterde arbeiders die in fish & chips eten en in grauwe industriesteden wonen. Zuiderlingen zijn arrogante verwijfde kakkers die de hele tijd cricket spelen, shandy drinken en “I say” blaten. Het Zuiden is 'Four Weddings and a Funeral', het Noorden 'The Full Monty'. En ze hebben nog gelijk ook over elkaar, wel een beetje dan.
Dat beeld wordt in stand gehouden door decennialange berichten hoe slecht het economisch gaat met het Noorden, berichten dat het Noorden nog steeds achterloopt bij het Zuiden, en tegenwoordig indirect ook halfverbaasde krantenberichten over hoe sommige steden in het Noorden toch plots zowaar een ‘boom’ doormaken, en dat je er ook heel aardig kan winkelen. Nee maar.
Op mijn afdeling is vorig jaar een project afgesloten waarbij via GIS (geografische informatie-systemen) en allerlei sociale en economische indicatoren de precieze grens tussen Noord en Zuid werd vastgelegd. Er was redelijk wat publiciteit voor.
Ik woon in Sheffield. Sheffield ligt in The North, en als oude industriestad is het echt het Noorden. En dat merk ik zeker, in de accenten, de afkeer van zuiderlingen, grauwheid van steden in de buurt zoals Barnsley en Rotherham waar de stadsvernieuwing aan voorbij gaat, aan het uitgaansleven in het weekend, en aan reclames die inspelen op Noord-Zuid sentimenten. Maar uiteindelijk zit het verschil toch in de Engelse hoofden, en zijn het voor mij allemaal rare Engelsen. Dat soort onderscheid heeft toch vooral te maken met identifficatie, het trekken van grenzen, en daar vervolgens culturele verschillen mee onderscheiden. Net als Welshmen en Schotten en Engelsen van een afstandje toch allemaal Britten zijn. Ik woon hier nu zes maanden, maar ‘de’ Noorderling heb ik nog niet gevonden.
Wat de beleving, vooroordelen, onbekendheid en afkeer tussen The North en The South betreft kan je bijna spreken van twee verschillende landen. En dan gaat het nog maar om het noorden en zuiden van Engeland, zelf ook nog niet eens een onafhankelijke staat. Scotland, Wales en Ierland zijn écht volledig andere landen. En Europa? Een exotisch verweggistan. Volgens hetzelfde onderzoek uit The Observer geeft driekwart van de Engelsen toe de mede-Engelsen uit het andere deel van het land (noord danwel zuid) te discrimineren en bekende stereotyperingen te gebruiken. Noorderlingen zijn dronken ongeletterde arbeiders die in fish & chips eten en in grauwe industriesteden wonen. Zuiderlingen zijn arrogante verwijfde kakkers die de hele tijd cricket spelen, shandy drinken en “I say” blaten. Het Zuiden is 'Four Weddings and a Funeral', het Noorden 'The Full Monty'. En ze hebben nog gelijk ook over elkaar, wel een beetje dan.
Dat beeld wordt in stand gehouden door decennialange berichten hoe slecht het economisch gaat met het Noorden, berichten dat het Noorden nog steeds achterloopt bij het Zuiden, en tegenwoordig indirect ook halfverbaasde krantenberichten over hoe sommige steden in het Noorden toch plots zowaar een ‘boom’ doormaken, en dat je er ook heel aardig kan winkelen. Nee maar.
Op mijn afdeling is vorig jaar een project afgesloten waarbij via GIS (geografische informatie-systemen) en allerlei sociale en economische indicatoren de precieze grens tussen Noord en Zuid werd vastgelegd. Er was redelijk wat publiciteit voor.
Ik woon in Sheffield. Sheffield ligt in The North, en als oude industriestad is het echt het Noorden. En dat merk ik zeker, in de accenten, de afkeer van zuiderlingen, grauwheid van steden in de buurt zoals Barnsley en Rotherham waar de stadsvernieuwing aan voorbij gaat, aan het uitgaansleven in het weekend, en aan reclames die inspelen op Noord-Zuid sentimenten. Maar uiteindelijk zit het verschil toch in de Engelse hoofden, en zijn het voor mij allemaal rare Engelsen. Dat soort onderscheid heeft toch vooral te maken met identifficatie, het trekken van grenzen, en daar vervolgens culturele verschillen mee onderscheiden. Net als Welshmen en Schotten en Engelsen van een afstandje toch allemaal Britten zijn. Ik woon hier nu zes maanden, maar ‘de’ Noorderling heb ik nog niet gevonden.
1 comment:
Well said.
Post a Comment